چرا استارتاپ های عظیم باید وارد بورس شوند؟ - وبلاگ پردیس وب

به گزارش وبلاگ پردیس وب، برای پاسخ به این پرسش باید به ابتدای ده نود بازگردیم زمانی که اولین صندوق سرمایه گذاری ونچر کپیتال در ایران شکل گرفت و به مرور سرمایه گذاران نیک اندیش و فرشتگان به جای اینکه سرمایه هایشان را مصروف خرید املاک و مستغلات، سکه و دلار … نمایند به جوانان و ایده های آنان اعتماد نموده وبا ریسک بسیار سرمایه گذاری در استارتاپ ها را آغاز کردند.

نیک می دانیم سرمایه گذاری خطر پذیر قواعد و قوانین خاص خود را دارد. براساس منطق ونچر کپیتال پس از پنج یا 7 سال به وسیله اگزیت ؛ بایستی بازگشت سرمایه به سرمایه گذاران وی سی ها اتفاق می افتاد اما امروز پس از نه سال از اولین سرمایه گذاری ها متاسفانه هنوز تصویر روشنی از بازگشت سرمایه پیش روی آنان نیست!

آیا با این سابقه و تصویر گنگ و نامشخص می توان امیدوار بود سرمایه گذاران جدیدی ورود پیدا نمایند و در اکوسیستمی سرمایه گذاری نمایند که در کنار خطر پذیزی بازگشت سرمایه شان انتهای نامعلوم دارد!؟

از طرفی با سوپر جذابیتی که برای دیگر بازارهای سرمایه مثل بورس، مسکن، طلا، دلار بوجود آوردنده اند حضور سرمایه گذاران سنتی در اکوسیستم استارتاپی ایران در کوتاه مدت دور از تصور است.

یکی دیگر از منابع تامین مالی استارتاپ ها در ایران صندوق های خطر پذیر هستند. این صندوق ها چه آنهایی که کاغذی هستند و چه صندوق های فعال که حتی در شرایط فعلی هم سرمایه گذاری می نمایند کف و سقف سرمایه گذاریشان بین 500 میلیون تا 50 میلیارد تومان است. این منابع محدود می تواند محل مراجعه استارتاپ های کوچک و متوسط باشد نه شرکت های عظیم اینترنتی که برای توسعه و افزایش سرمایه در این مقطع نیازمند حداقل 500 میلیارد و حداکثر 3 هزار میلیارد تومان سرمایه هستند.

توجه داشته باشیم مبالغی در این اندازه حتی در گذشته نیز از محل جذب سرمایه گذار خارجی تامین می شد اما با اعمال تحریم های ظالمانه ایالات متحده تامین منابع مالی به وسیله سرمایه گذاری خارجی غیر ممکن است. با توصیف این شرایط باز می گردیم به سوال اول چرا استارتاپ های عظیم باید وارد بورس شوند؟

ناگفته پیداست با ارقامی که در بالا ذکر شد برای افزایش سرمایه و توسعه شرکت های عظیم اینترنتی در مقیاس دیجی کالا،اسنپ،کافه بازار،تپ سی، فیلیو و شیپور تنها راه ورود به بورس است.

از طرفی نزدیک به یک دهه جوانان بسیاری در اکوسیستم استارتاپی اقدام به راه اندازی هزاران شرکت استارتاپی و دانش بنیان نموده اند امروز آنها آینده خود را در انتها این شرکت های عظیم استارتاپی جستجو می نمایند. از اینرو ورود استارتاپ ها به بورس و شکل گیری یک داستان پیروزیت بومی و ایرانی می تواند در شرایط سخت مالی بلا دیده از تحریم و کرونا خون تازه و امیدی عظیم در جوانان کار آفرین ایجاد کند و حتی در جذب سرمایه گذاران سنتی به اکوسیستم بسیار موثر واقع خواهد شد.

حرف آخر: برای ما فعالان استارتاپی و جوانان کار آفرین ورود هر یک از استارتاپ های عظیم به بورس حکم راه یافتن تیم ملی به جام جهانی را دارد. اکوسیستم و کار آفرینان جوان مصیبت زده و بحران دیده استارتاپی ایران نیازمند یک خوشحالی و پیروزیت جمعی هستند. خون تازه و تفکری که در خلوتشان به آن رجوع نمایند

از صفر آغاز کرد و با ورود به بورس پیروز شد، من هم می خوام مثل اون پیروز بشم و شرکتی عظیم بسازم .

دولتمردان و مسئولان تصمیم ساز و تصمیم گیر در مورد ورود استارتاپ ها به بورس باید توجه نمایند تصمیم آنها در تسهیل ورود شرکت های عظیم اینترنتی به بورس یا مانع ایجاد کردنشان فقط تبعات مالی ندارد این تصمیم می تواند با سنگ اندازی تبدیل به یک بحران عظیم اجتماعی حاصل از یاس و نامیدی جوانان کار آفرین گردد. چه کسانی از نامیدی نسل جوان، پویا و کار آفرین ایرانی بهره می برند؟!

اما از طرفی با تسهیل ورود استارتاپ ها به بورس فرصتی عظیم و تاریخی برای رونق اقتصاد و جهش مالی کشور و امیدی عظیم بوجود خواهد آمد. از اینرو سخنان وزیر محترم اقتصاد مبنی بر ورود هر پنج شرکت اینترنتی به بورس زمینه ساز یک خوشحالی و امیدواری عظیم و فراگیر است.