75 درصد بودجه فیلم ها به بازیگران می رسد ، آسیب رسانه های خانگی کم هم نبوده - وبلاگ پردیس وب

به گزارش وبلاگ پردیس وب، محمدحسین لطیفی کارگردان سینما و تلویزیون گفت: یک زمانی ما وقتی کار می کردیم سقف آن 40 درصد بودجه فیلم از آنِ بازیگران فیلم بود و 60 درصد بقیه فیلم، الان رسیده به 70 درصد و برخی از جا ها 75 درصد برای بازیگران است.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ پردیس وب، خبرگزاری تسنیم با محمدحسین لطیفی کارگردان سینما و تلویزیون درباره پشت پرده ها و شرایط نابسامان و آزاردهنده شبکه نمایش خانگی به گفتگو پرداخته است که مهمترین بخش های آن در ادامه از نظرتان می گذرد.

- واقعیت این است که رسانه خانگی اگر نیاز نبود اتفاق نمی افتاد. شما درست اشاره می کنید خدا رحمت کند سیدکمال طباطبایی با پیشنهاد ایشان و حمایت هایی که آن موقع آقای معماریان در پخش داشتند یک سه وجهی با من ایجاد شد و تصمیم گرفتیم یک سریال خانگی را شروع کنیم و به ما حامد عنقا اضافه شد و بحمدالله دو فصل قلب یخی را ساختیم. همزمان قهوه تلخ هم که برای تلویزیون ساخته شده بود به واسطه مسائلی که پیدا کردند زودتر از ما وارد بازار شدند. اما اولین تولید شبکه نمایش خانگی، همان قلب یخی به شمار می رود. من از همان موقع هم می دانستم اگر شروع کنیم و آگاهانه و درست ادامه ندهیم می تواند آفت هایی داشته باشد. چرا می گوییم رسانه خانگی؟ ما تلویزیون جمهوری اسلامی ایران شبکه های مختلف داریم، اما یکسری سلایق دیگر هم هست، باید رقابت هم ایجاد شود.

- ما شبکه های خصوصی نداریم، به همین خاطر خیلی خوب است که ما وارد این عرصه بشویم و هنوز هم باقی بمانیم و تلاش و کار کنیم. البته آسیب ها کم هم نبوده است! رسانه خانگی باعث شده محملی ایجاد شود یکسری از بازیگران که صحبت می کنیم می گویند ما رسانه می آییم، اما تلویزیون نمی آییم! دلایل خودشان را دارند و در رسانه رقم هایی داده شده که کل بازار تولید را مقداری متشنج کرده است.

- جامعه متأسفانه به سمتِ خوبی در طول سال های گذشته و اخیراً نرفته است، یعنی تجمل گرایی زیاد شده و آن هایی هم که نمی توانند تجمل گرایی را لذتش را ببرند آرزویشان شده است. یک زمانی می گفتند در سینمای هند، شاه و قصر ها و لباس های آنچنانی بود و مردم فقیر بودند، چون مردم دنبال رویا ها و آرزوهایشان هستند. مجموعه هایی که امروز می بینید، به این سمت هدایت می شود و می گویند مردم از این نوع کار ها خوششان می آید و دنبال آرزوهایشان هستند.

- آیا منِ فیلمساز موظف هستم چنین خوراک هایی را به این جامعه ای که مقداری حالش خوب نیست، بدهم یا نه؟ شاید جامعه امروز خیلی چیز ها بخواهد، اما من می توانم تلطیفش کنم و شرایط و خانه ها، زندگی ها و هزینه های آنچنانی در آن ایجاد کنم، این ها جزو آرزو های یکسری جوان می شود که بعد از مدتی غم باد می گیرند و حالشان بد می شود؛ ما متوجه نیستیم که ما مکرراً چنین صحنه ها و محتوا هایی را در معرض نگاهش قرار می دهیم. شاید او طالب چنین موقعیت هایی باشد، اما آیا منِ فیلمساز هم باید به او این محتوا ها را نمایش دهم؟ سرجایش چرا.

- ای کاش که الان با هم صحبت می کنیم من بازیگر سریال آقازاده نبودم و راحت تر حرف می زدیم. در این سریال هم خانه های آنچنانی می بینیم، اما داریم آن را نفی می کنیم نویسنده و کارگردان این کار را می کنند. کاری که سر و شکل دارد و بیننده هم دنبالش می کند. به نظرمن خیلی رضایت در قسمت اول وجود داشت، این طوری نبینیم تعداد مخاطبمان آنقدر است چه ربطی دارد. نتیجه کار چیست؟ میزان رشد بازیگرانت چقدر است؟ شاید بازیگر آن سریال، بدترین بازی عمرش را دارد، اما این تصویر و کار را مردم می بینند.

- بگذارید در وهله اول من خودم از ملت ایران عذرخواهی کنم، من دو فصل قلب یخی ساختم برای فصل سوم، به دلایلی که چهار قسمت آخر سانسور ها خیلی سنگین شد و حالم از آن بخش ها بد شد، مشکلاتی برای من به وجود آمد با سرمایه گذار، چون آگاه به مجموعه کار های ما نبودند؛ من معتقدم که تهیه کننده خیلی مهم است و برخی اوقات پول حرف اول را نمی زند و تهیه کننده می زند. شرایط تهیه کننده ما شرایطی بود که باید تن می دادند و من مجبور شدم کنار بروم.

- قرار ما این بود که دوستِ من سامان مقدم این کار را ادامه دهد، رفتند همه چیز را تغییر دادند و فقط یک نام را نگه داشتند. مردم مقداری ناراحت شدند؛ در تمام دنیا همین طور است فصل اول را یک کارگردان می سازد و فصل های بعدی را کارگردان های دیگر؛ پس من خودم را زیاد مقصر نمی دانم من شرایطی داشته ام کار را تا فصل سوم رسانده ام و کار را تحویل شخص دیگری داده ام. اما آن ها آمدند حرکت دیگری کردند یعنی همان حرکت غلطی که امروز اتفاق می افتد، آنجا هم سریع گفتند فیلمنامه که مهم نیست برویم چند بازیگر معروف بیاوریم و تا دلتان بخواهد آوردند. آن موقع متحمل هزینه 5 و نیم میلیاردی شدند، که خیلی هزینه بالایی بود. الان بخواهیم همان پول را بدهیم 45 میلیارد هزینه است نسبت به زمانه ای که داریم و ضرر کردند، نفروختند و مردم ندیدند.

- خیلی سخت است این را می گویم، اگر قرار است نظارتی باشد معتقدم نظارت پدرانه باشد. نظارت به این معنا نیست وزارتخانه گوش همه را بپیچاند. با شیوه تنبیهی هیچ وقت جواب نداده و با شیوه تشویقی کار جلو می رود.

- من دوست دارم برای سلیقه های مختلف، گونه های نمایشی در شبکه نمایش خانگی عرضه شود، اما این سلایق مختلف، نیاز به عرضه با استاندارد هم دارند.

- نکته اینجاست که داریم فاصله می گیریم از استاندارد سینما و آرام آرام ذائقه بیننده را عوض می کنیم. ما حق این که وقتِ بیننده را به بطالت بگذرانیم نداریم و این یعنی کم فروشی و بی معرفتی. من اگر می توانم با 30 دقیقه این کار را بکنم چرا به 90 دقیقه رساندم. من می گویم یک مقدار کم فروشی!

- الان به گونه ای شده که می گویند تولید این مجموعه بدون بازیگر، فلان هزینه را دارد. بازیگر را بعداً به توافق می رسیم؛ یک زمانی ما وقتی کار می کردیم سقف آن 40 درصد بودجه فیلم از آنِ بازیگران فیلم بود و 60 درصد بقیه فیلم، الان رسیده به 70 درصد و برخی از جا ها 75 درصد برای بازیگران است و 25 تا 30 درصد به کیفیت و کارگردان و نویسنده و فیلمبردار و صحنه و گریم می رسد. آن آدم می گوید من برای بازیگران پول می دهم و بقیه عوامل برایشان مهم نیست.

- فکر نکنیم فقط بازیگر می تواند کاری را بالا ببرد، بازیگر مکمل است و به لحاظ توانایی و محبوب است به دیده شدن بیشتر کار کمک کند.

- دست کسانی که درست کار می کنند و هزینه بالایی هم دارند، اما محاسبه دارند و این کاره اند، می بوسم؛ ما خودمان می دانیم برخی از این سرمایه ها چگونه آمده است.

- من اعتراضِ واقعی ام به مجموعه ای است که موظف به نظارت در جامعه است. در خودِ آمریکا حق ندارید برخی از جملات را بگویی و دیالوگ ها را بیاوری! البته در آنجا هم بچه ها و نوجوانان طوری تربیت شده اند که می گویند فلان فیلم یا سریال را نباید ببینند و برای سنشان ساخته نشده، نمی بینند. اینجا برعکس است 16 سال به پایین نبینید اتفاقاً می بینند.

- مواردی بوده که درِ باغِ سبزی به من نشان دادند که هرچه می خواهید در اختیارتان است، اما خوشبختانه من اینطور کار را بلد نیستم و در چنین کار هایی که هرچه می خواهند بدهند حاضر نمی شوم. چرا که می دانم این یعنی در پشتِ آن کار خبری است! با عدم ذکر نام می گویم پروژه های سنگین گفتند فلانی این کار را شروع کنیم این طور کار ها پشت آن بخور بخور است. پروژه ای 120، 200 میلیارد و تعریف از ابتدا معلوم است عده ای منتظرند آن پشت، کاری کنند.

- من می ایستم سریال مقبول و سینمایی درست کار می کنم یا در نمایش خانگی با قصه ای می آیم که نیاز به این نباشد که 15 استار و بازیگر معروف بگذارم که هزینه اش بالا برود؛ و با هزینه استاندارد و منطقی کار را جلو ببریم و داستان داشته باشیم حتماً بیننده هم تماشاگرش می شود.

- من معتقدم سازمان سینمایی نباید از مسئولیتی که دارد فرار کند. این فرار مقداری کم لطفی است. تلویزیون خودش به عنوان یک رقیب است. اگر بخواهید این رقابت را از بین ببرید کار خوبی نیست.

- بگذاریم این رقابت وجود داشته باشد! کنندگانی در شورای پروانه ساخت و نمایش قرار دهید که بسته های تشویقی تلویزیونی در اختیارشان قرار بگیرد تلاش بیشتری کنند این راستا روز به روز زیباتر شود و هر روز کار خوب ببینیم. مردم کار خوب را از بد تشخیص می دهند.

- به کسانی پروانه بدهید که این کاره اند و هرکسی رسیده با شرایط ویژه ای و رفتید جلو و سال گذشته پروانه داده ایم. اکثراً ساخته نشده است؛ بنابراین ایجاد بیکاری برای بچه های ما می کند و سرمایه معین دارند و پول مشکوک ندارند.

- باید شرایط تنبیهی برای مجموعه ای که نیمه کاره رها می شود، لحاظ کنند؛ حداقل نیمی از کار را ساخته باشند و کار مجوز نمایش بگیرد.